Kanser tedavisinin alanı, tümör büyümesini besleyen benzersiz metabolik yolları hedeflemeye artan bir odaklanmayla sürekli gelişmektedir. Sodyum Dikloroasetat (DCA), öncelikle çoğu kanser hücresinin karakteristik olarak değişen enerji metabolizmasını bozma yeteneği nedeniyle bu alanda ilgi çekici bir bileşik olarak ortaya çıkmıştır; bu olguya sıklıkla Warburg etkisi denir.

Kanser hücreleri, normal hücresel solunumdan sapma göstererek, oksijen bol olsa bile sıklıkla glikolize doğru metabolik bir kayma sergilerler. DCA, piruvatın mitokondriye geçişini düzenlemede kritik rol oynayan bir enzim olan piruvat dehidrojenaz kinazının (PDK) bir inhibitörü olarak görev yapar. PDK'yı inhibe ederek, DCA etkili bir şekilde piruvat dehidrojenazı (PDH) yeniden aktive eder ve böylece oksidatif fosforilasyona dönüşü teşvik eder. Bu metabolik yeniden programlama, kanser hücrelerini tercih ettikleri enerji kaynağından mahrum bırakabilir ve apoptoz yoluyla hücre ölümünü tetikleyebilir. Bu mekanizma, DCA'yı mevcut tedavilerin etkinliğini artırmayı amaçlayan adjüvan kanser tedavileri için değerli bir aday haline getirir.

Araştırmalar, DCA'nın diğer terapötik ajanlarla birlikte kullanıldığında özellikle etkili olabileceğini göstermektedir. Örneğin, kurkumin ile birlikte DCA'yı araştıran çalışmalar, sinerjik etkiler olduğunu ve potansiyel olarak daha güçlü bir antikanser yanıtına yol açtığını belirtmiştir. Bu tür kombinasyon tedavilerinin arkasındaki fikir, kanser hücrelerinin birden fazla zayıf noktasından yararlanarak tedavi sonuçlarını iyileştirmek ve potansiyel olarak bireysel ajanların dozlarını azaltmaktır, bu da yan etkileri en aza indirebilir. Ayrıca, DCA'nın anjiyogenezi etkileme ve tümör mikroçevresini potansiyel olarak modüle etme yeteneği de araştırılmaktadır.

DCA henüz FDA onaylı bir kanser tedavisi olmasa da, preklinik ve erken klinik çalışmalarda devam eden keşfi vaadini vurgulamaktadır. DCA'nın kanser hücrelerinin metabolik zayıflıklarını özel olarak hedefleme yeteneği, yeni antikanser stratejileri arayışında önemli bir ilerlemeyi temsil etmektedir. Mekanizmalarına, güvenlik profiline ve optimal kombinasyon rejimlerine yönelik devam eden araştırmalar, onkolojide tam terapötik potansiyelini gerçekleştirmek için kritik öneme sahiptir.